Son yıllarda psikolojinin sahip olduğu birikim arttıkça insanların da bu bilim dalına olan ilgisi arttı. Bunlardan birisi de benim bir psikolog adayı sayılırım.
Şüphesiz bu ilgi onu sanatın içinde de belirgin bir hale getirdi. Özellikle gerilim ve polisiye romanlarının yazarları ilginç ve sağlam temeller üzerine kurabilmeleri icin özellikle Freud'dan yararlandıklarını görüyoruz. Mario Mazzanti'de kitabını bu temelin üzerine kurmuş hatta daha da ileriye giderek Freud'un psikanalitik yöntemini kullanarak katilin izini sürmüş. Kabul etmeliyim ki Freud'un çoğunlukla dönemlerini ve Oedipus Kompleksini kullandıkları için kabak tadı vermeye başlamıştı. Bu kez farklı tarafa yönelinmesi pek cok kişinin ilgisini çekeceği gibi farklılıkta getirmiş.
Hazır bu kadar psikolojiden bahsetmişken sadece Freud'un olmadığını da söylemek isterim. Carl Jung'dan ve Gestalt ekolünden bahsediliyor olması çok hoşuma gitti. Bütün bunlar romana heyecan ve derinlik katmış.
Fakat bir polisiye romanı güzel kılan şüphesiz ki kurgusudur. Çoğunlukla yazarlar katili sağlamak için kurguyu bozar ya da bunu yaşamamak için katili belli eder ve tamamen vahşi cinayetin detaylarına yönelir. Hâlbuki bu kitap tam bir bıçak sırtı yazar katili görünmez kılarken olayları da mantık düzlemine oturtmuş bir şekilde ilerliyor. Ayrıca küçük detaylarla yapılan göndermelerin ve katilin başka biri olma ihtimali üzerindeki kanıtların da gerçekten çok iyi olduğunu söylemek gerek.
Ve ben bu güzel kitabı herkese tavsiye ediyorum ve kitabın ismiyle veda ediyorum "Gördüğüne Asla İnanma"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder